اثر غلظت های تحت کشنده کادمیوم بر برخی تغییرات بافتی در آبشش بچه تاس‌ماهی استرلیاد پرورشی(Acipenser ruthenus)

اثر غلظت‌های تحت کشنده کادمیوم محلول در آب بر ساختار بافت آبشش بچه ماهی استرلیاد مورد مطالعه قرار گرفت. در این تحقیق از60 قطعه بچه ماهی با میانگین (±SED) وزنی 95/0±69/41 گرم و میانگین (±SED) طولی 14/0±98/23 سانتی‌متر در 4 گروه با 3 تکرار استفاده شد. ماهیان در گروه‌‌های صفر (شاهد)، 16، 32 و 64 میکروگرم در لیتر کادمیوم به مدت 21 روز تحت شرایط آزمایشگاهی نیمه‌ثابت (Semi-statistic) قرار گرفتند. در پایان دوره، بافت آبشش پس از تثبیت در محلول بوئن و تهیه اسلایدهای بافتی، به روش مرسوم بافت‌شناسی و به دو روش کیفی و کمی مورد بررسی قرار گرفت. از نظر کیفی تغییرات هیپرپلازی، هیپرتروفی، ادم سلول‌های اپیتلیال رشته‌های آبششی، نکروز رشته‌ها و تیغه‌های ثانویه آبششی، حلقه شدن تیغه‌های ثانویه آبششی، هم‌جوشی رشته‌ها و تیغه‌های ثانویه آبششی به درجات مختلف در ماهیان مشاهده شد. مقایسه کمی بر مبنای ارزش نمره برای بافت آبشش نشان داد که با افزایش غلظت کادمیوم در آب تغییرات آسیب‌شناسی به طرز چشمگیری افزایش می یابد. با این وجود تفاوت معنی‌داری بین دو گروه شاهد و تیمار شده با غلظت g/Lµ16 کادمیوم مشاهده نشد. نتایج کلی بیانگر بروز آسیب‌های بافتی در آبشش استرلیاد در مواجه با غلظت‌های تحت کشنده کادمیوم در شرایط آزمایشگاهی بود. نتایج این تحقیق می تواند در ارزیابی اثرات هیستوپاتولوژیک محتمل حضور آلاینده‌های زیست‌محیطی از جمله فلزات سنگین در محیط-زیست طبیعی یا شرایط پرورشی تاس‌ماهیان مورد استفاده قرار گیرد.